از شروع در دهه 60 تا 6 تایی کردن جام

به گزارش سایت باشگاه پرسپولیس، سرخپوشان رکورددار حضور در فینال‌های جام حذفی کشور نیستند، اما در زمان‌هایی که به فینال رسیده‌اند، آمار خوبی را ثبت کرده‌اند.

پرسپولیس در ادوار متعددی از رقابت‌های جام حذفی، آن جدیت و قدرتی که در رقابت‌های لیگ نشان می‌داد را از خود بروز نداده است. در ادواری با بازیکنان امید و جوان وارد مسابقات شد و گاهی در نیمه‌نهایی از رقابت‌ها کنار کشیده است!

به عنوان یک نمونه نگاهی به یک دوره سه ساله خالی از لطف نیست. در سال ۱۳۷۳ که مسابقات به شکل متفاوت با همیشه و ابتدا در سطح استانی برگزار شد، پرسپولیس در اجبار برای شرکت در رقابت‌ها، در همان اولین مسابقه با ترکیبی از بازیکنان امید و چند بزرگسال مقابل فتح تهران قرار گرفت و با ناکامی در این دیدار در واقع از مسابقات کنار کشید تا اصلا وارد مرحله کشوری جام حذفی نشود. این تنها دوره‌ای بود که می‌توان گفت پرسپولیس در رقابت‌های کشوری جام حذفی حضور نداشت. سال بعد از آن، پرسپولیس باز هم با ترکیبی از بازیکنان جوان و امید در مسابقات شرکت کرد و در همان ابتدای امر از دور مسابقات کنار رفت.

سال بعد از آن، سرخپوشان در نیمه‌نهایی از بازی با برق شیراز انصراف دادند و برق شیراز به فینال رفت و قهرمان آن دوره شد.

و اما پرسپولیس و استقلال این هفته برای دومین بار در حالی در فینال جام حذفی، مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند که یکی بیشترین حضور در فینال را تجربه کرده است و دیگری عملکرد بهتر در فینال‌ را به خود اختصاص داده است.

استقلال تا قبل از این، ۱۳ بار در فینال‌ها حضور داشته است. از سوی دیگر پرسپولیس هر چند ۸ حضور در فینال داشت ولی از این تعداد، ۶ دوره را با برتری و قهرمانی پشت سر نهاد و تنها دو بار ناکام بود. به این ترتیب نسبت به حریف پیش روی خود عملکرد با بازدهی به مراتب بالاتر داشته‌اند. پرسپولیس آمار موفقیت ۷۵ درصدی را در اختیار دارد. نکته قابل تامل این که دو بار ناکامی در فینال هم بدون شکست در بازی‌ها و در جریان وقت‌های قانونی بود.

 

و اما نگاهی به ۸ فینال گذشته پرسپولیس بیندازیم؛

-اولین قهرمانی با تک‌ گل انصاریفرد

پرسپولیس اولین قهرمانی خود در جام حذفی را در چهارمین دوره بازی‌ها به سال ۱۳۶۶، از آن خود کرد. شاگردان علی پروین که در دهه ۶۰ و در دوران خاموشی چراغ لیگ سراسری، قدرت بلامنازع جام باشگاه‌های تهران بودند در این دوره با گذر از تیم‌های سازمان گوشت اصفهان، ماشین سازی تبریز، استقامت یزد و دارایی تهران در فینال مسابقات به ملوان بندر انزلی، مدافع عنوان قهرمانی رسیدند. این اولین دوره بازی‌ها بود که فینال به صورت رفت و برگشت انجام شد. در مجموع دو مسابقه فقط یک گل به ثمر رسید که آن هم توسط محمد حسن انصاریفرد درون دروازه ملوان، جای گرفت.

 

– باز هم قرار با ملوان در فینال

دهه ۶۰ یکی از بهترین دوران‌های فوتبال گیلان و ملوان بندرانزلی بود. در آن زمان لیگ برگزار نمی‌شد و ملوان در جام حذفی عرض اندام می‌کرد. آن‌ها در سال ۱۳۶۹ و در نیمه‌نهایی انتقام شکست فینال سال ۱۳۶۶ را گرفتند و پرسپولیس به فینال نرسید تا ملوان سومین قهرمانی خود در جام حذفی را جشن بگیرد. دوره بعدی رقابت‌ها نوبت پرسپولیس بود که تلافی کند.

سرخپوشان پس از ۶تایی کردن استقلال همدان در مجموع دو بازی رفت و برگشت، در مراحل بعدی از سد تیم‌های بانک استان باختران، استقلال رشت و ماشین‌سازی تبریز گذشتند تا در فینال بار دیگر ملوان را ملاقات کنند که رکورددار قهرمان جام حذفی و مدافع عنوان قهرمانی بود. پرسپولیس این بار هم در فینال پیروز شد. آن‌ها با گل‌های محسن عاشوری و ناصر محمدخانی، حریف خود را با نتیجه دو بر یک مغلوب کردند تا قهرمان فصل 71-1370جام حذفی شوند.

 

-داور هم خارجی بود ولی پرسپولیس قهرمان شد

و اما نوبت به مهیج‌ترین فینال مسابقات جام حذفی کشور در ۳۵ دوره گذشته می‌رسد. پرسپولیس قهرمان لیگ شده بود و بر خلاف همیشه که با قهرمانی لیگ، وَقع چندانی به جام حذفی نمی‌نهاد این بار اشتهای سیری ناپذیر برای کسب جام‌ها داشت. سرخپوشان از سد تیم‌هایی چون بهپاک، پلی اکریل اصفهان، سپاهان اصفهان و استقلال اهواز گذشتند تا در فینال به استقلال برسند. در دربی‌های آن فصل لیگ، یک پیروزی و یک تساوی برای پرسپولیس رقم خورده بود و در لیگ هم با ۱۲ امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم که استقلال بود قهرمان شده بودند.

در آن دوران، داوران خارجی برای دربی‌ها می‌آمدند. داور این بازی محمد کوسا، داور سرشناس سوری فوتبال آسیا بود. پرسپولیس هم در یک نمایش برتر با دو گل مهدی هاشمی‌نسب و افشین پیروانی، سومین قهرمانی حذفی و اولین دبل قهرمانی لیگ و حذفی را در فصل 78-1377 از آن خود کرد.

 

-اولین ناکامی در فینال بدون باخت

فینال بعدی برای پرسپولیس در فصل 85-1384 رقم خورد. شاگردان مصطفی دنیزلی با گذر از تیم‌های کشت و صنعت شوشتر، ابومسلم مشهد، ملوان بندرانزلی و نوژن ساری به فینال رسیدند و در دو بازی رفت و برگشت مقابل سپاهان قرار گرفتند.

آن فینال به دنبال یک سلسله حواشی بر سر نحوه برگزاری فینال بین پرسپولیس و فدراسیون فوتبال، حساسیت برانگیز شده بود. در نهایت بازی رفت در تهران یک بر یک به پایان رسید و بازی در اصفهان هم در پایان مسابقه دو بر دو شد. در نهایت پرسپولیس بدون شکست و به حکم ضربات پنالتی از رسیدن به جام باز ماند.

 

-بازگشت قهرمان

یازده سال از آخرین قهرمانی پرسپولیس در جام حذفی گذشته بود و پرسپولیس بار دیگر مصمم بود خود را در فصل 89-1388 به عنوان قهرمان رقابت‌ها معرفی کند. این پس از آن بود که سرخپوشان بعد از قهرمانی دراماتیک در لیگ خلیج فارس در فصل 87-1386، دو فصل نه چندان مطلوب را در لیگ پشت سر گذاشته بودند.

مردان علی دایی، از تیم‌های ایران‌جوان بوشهر، آلومینیوم هرمزگان، پتروشیمی تبریز و صبا عبور کردند تا در فینال به گسترش فولاد تبریز برسند.

سرخپوشان دو بازی رفت و برگشت را با گل‌های شیث رضایی، تیاگو فراگا، حمیدرضا علی‌عسگری و محسن خلیلی ۴ بر یک به سود خود خاتمه دادند و جام قهرمانی را بالای سر بردند.

 

 -باز هم ملوان، این بار هم قهرمانی

پرسپولیس پس از قهرمانی دگر باره در جام حذفی به دنبال تکرار متوالی آن در فصل 90-1389 بود. آن‌ها این بار از سد تیم‌هایی چون نفت محمودآباد، داماش گیلان، سپاهان اصفهان و فولاد خوزستان گذشتند تا پس از ۱۹ سال بار دیگر فینال پرسپولیس و ملوان رقم بخورد.

ملوان هم از سوی دیگر ایران‌جوان بوشهر، فولاد نطنز، تراکتورسازی تبریز و استقلال را مغلوب خود ساخت تا در فینال حاضر شود.

بازی رفت دو تیم در تهران برگزار شد و پرسپولیس با گل‌های علیرضا نورمحمدی، زنده‌ یاد هادی نوروزی و محمد نوری (دو گل)، نتیجه را ۴ بر دو به سود خود خاتمه داد. در انزلی هم ملوان با گل زنده یاد مهرداد اولادی، بازیکن سابق پرسپولیس به پیروزی رسید و سرخپوشان در مجموع دو بازی، برنده جام قهرمانی شدند.

 

-استارت یحیی

فینالیست شدن بعدی سرخپوشان در فصل 92-1391 رقم خورد. شروع جام حذفی برای پرسپولیس، با اولین سرمربیگری یحیی گل‌محمدی در تیم همراه شد. پیروزی ۶ بر صفر مقابل ملوان هم شروعی افسانه‌ای برای او بود.

مردان او در ادامه، نفت تهران، ذوب‌آهن اصفهان و داماش گیلان را از سر راه برداشتند و در فینال به سپاهان رسیدند. دو تیم در پایان وقت‌های قانونی و اضافه، در نهایت به تساوی دو بر دو رضایت دادند تا کار به ضربات پنالتی بکشد. پرسپولیس باز هم بدون شکست و به حکم ضربات پنالتی از رسیدن به جام باز ماند.

 

–۶ تایی کردن جام برای خداحافظی با شکوه برانکو

و اما آخرین حضور پرسپولیس در فینال جام حذفی که با ششمین قهرمانی همراه شد به فصل 98-1397 مربوط می‌شود. یک خداحافظی با شکوه برای برانکو با درو کردن همه جام‌ها. از لیگ برتر و جام حذفی تا سوپر جامی که به صورت خودکار از آن سرخپوشان شد تا هیچ جامی برای دیگران باقی نماند.

پرسپولیس برای رسیدن به فینال نود ارومیه، سپیدرود رشت، پدیده مشهد و سپاهان را از سر راه خود برداشت و به داماش گیلان رسید. بازی در اهواز  و در یک شب عجیب و غریب رقم خورد. استقبال زائدالوصف هواداران پرسپولیس در اهواز و خوزستان از پرسپولیس و تاکید داماش بر حضور تماشاگرانش در ورزشگاه، مسوولان استانی و برگزاری مسابقات را غافلگیر کرد. بازی در حالی که به نظر می‎رسید به روز بعد از آن موکول شود نزدیک به دو ساعت و نیم به تعویق افتاد و تیم‌ها سه بار برای گرم کردن در زمین حضور پیدا کردند. این مسابقه در نهایت با تک گل علی علیپور به سود سرخپوشان پایان یافت.

پرسپولیس به این ترتیب هر ۶ جام قهرمانی خود در جام حذفی را با شکست دادن حریفان از آن خود کرد و هیچ‌گاه در فینال این رقابت‌ها به صورت تک بازی یا در مجموع دو بازی رفت و برگشت، در جریان وقت‌های قانونی و اضافه بازی مغلوب حریفان خود نشد(در آخرین فینال با ملوان هم پرسپولیس در مجموع دو بازی برنده شد). آن‌ها دو باری که جام را از دست دادند به حکم ضربات پنالتی بود که البته آن هم بخشی از فوتبال است وقتی همه چیز مساوی می‌شود.